МЛ "Бриколаж"
1.Доброго дня нашим білоруським однодумцям. Дякуємо за те, що погодилися дати нам інтерв?ю. Розкажіть про ідеологічні приорітети і напрямки діяльности вашої організації.
Алесь Мікус: Дабрыдзень. Крыўская Драўгія Друвінгаў GEGA Рух ? гэта садружнасць сведамых і актыўных асобаў, што задзіночыліся дзеля абароны і прапаганды ўсяго таго светагляднага комплексу, які мы пазначаем словам Крыўя. Крыўя для нас ? гэта нашая слаўная мінуўшчына і не менш слаўная будучыня, з якіх тут і цяпер мы творым сваю цяперачыню. Назва ?Беларусь? ? накінутая нашай краіне за часоў хрысціянізацыі і расейскіх прэтэнзіяў на нашую зямлю. Праўдзівая назва гэтай зямлі ? Крыўя. Гэта лучыць нас не толькі з асноўным нашым этнатворчым племем крывічоў, але і з адмысловым сакральным статусам нашай зямлі, які надавала ёй месцазнаходжанне на вытоках рэк, на водападзеле паміж Балтыйскім морам і морам Чорным. Нездарма назва крывічоў паходзіць ад балцкага ?крывіс?, што значыць ?святар, крэў? ? як з балцкіх моваў вытлумачаюцца і назвы іншых нашых плямёнаў дрыгавічоў, радзімічаў, яцвягаў. Усё гэта ўлучае нас у агульнабалцкі культурны і цывілізацыйны кантэкст, як бы ні маніліся расейскія прыхільнікі ?славянскасці? нашага народу давесці адваротнае.
Балцкая тэма для нас уяўляе адмысловую цікавасць. І дзеля таго, што звесткі з многіх навуковых абсягаў без вагання гавораць за безумоўную балцкую істу сучаснага беларускага народу: антрапалогія, этнапсіхалогія, археалогія, лінгвістыка, міфалогія. Таксама і дзеля таго, што менавіта балцкая ідэнтычнасць вокамгненна адкідае ўсякія прэтэнзіі на нашую зямлю як на ?славянскую? з боку найперш усходняга суседа. Да чаго прывяла прапаганда ?славяншчыны? на нашай зямлі, можна пераканацца ўвачавідкі: народ беларусаў апынуўся ў глыбокай палітычнай і духоўнай стагнацыі, бо адгалінаванне чагосьці іншага па азначэнні рэч несамастойная. Тое, што мы і расейцы ? чужыя адзін аднаму народы, прамаўляе не толькі нашая багатая ваяўнічая гісторыя, але і тыя ж чыстыя навуковыя факты. Зноў зрабіць адпаведнымі форму і змест нашага народу магчыма толькі праз балцкую ідэнтычнасць, праз шлях да нашых адвечных крэўных братоў літоўцаў і латышоў, праз шлях на Поўнач.
Таму мы адназначна абіраем бок гэтай зямлі ў змаганні за права называцца тымі, кім мы былі заўсёды і кім абавязкова будзем у недалёкай прышласці. Гэта ад нас вымагае і руплівага даследавання багатай спадчыны нашага народу, рэканструкцыі і актуалізацыі ўсяго таго этнічнага космасу, крыўскага космасу, які мы атрымалі ад прадзедаў для захавання і транслявання ў будучыню. Адраджэнне і пільнаванне цэласнага дзядоўскага светагляду патрабуе вырачэння хоць якіх формаў чужынскай рэлігійнасці. Мы выбралі веру нашых дзядоў, якую называем архаічным індаеўрапейскім словам, захаваным у балцкай прускай мове, ? Друвіс, сябе мянуючы Друвінгамі, вернікамі дзядоўскай веры. Друвіс ? гэта перадусім спавяданне тутэйшай мадэлі свету.
Нашая непасрэдная дзейнасць, апрача даследніцкай працы, уключае і актыўную ідэалагічную і прапагандовую працу: мала мець уяўленне пра этнічны космас ? трэба рабіць са сваёй веды адпаведныя высновы і афармляць іх у вартыя годнай мінуўшчыны эмацыйныя і стылёвыя формы.
Дзядоўская цывілізацыя проста процілеглая да цывілізацыі тэхнакратычнай, і гэта вымагае бескампраміснасці ў процістаянні апошняй. Мы не займаемся ?рэкламай? археалагічных з?яваў тысячагадовай даўніны ? мы прапануем рэальныя альтэрнатывы з сацыяльнага, нацыянальнага, геапалітычнага, светагляднага абсягаў. Толькі ведаючы жыўцом істу дзядоўскага космасу, можна проціпастаўляць гэтай сістэме жыццяздольныя альтэрнатывы. Глабалісцкія тэндэнцыі ахутваюць усё большую прастору і ўсё больш асталёўваюцца ў мозгах, і не час рэагаваць поліятыўна, напаўзахадамі ? трэба ўсведамляць варожасць гэтых тэндэнцыяў і ім актыўна процідзейнічаць. Актыўна ? найперш значыць генераваць шматаспектавую дзейсную альтэрнатыву. Вяртанне аўтэнтычных эстэтычнага, эмацыйнага, мысленчага кшталтаў ? рэальнае напаўненне нашай дзейнасці.
2.Ви позиціонуєте себе у якості ?нових правих?. Ми, власне кажучи, теж. Львівська частина нашої групи ближча до властиво ?нових правих?, у той час як київська (котру маю честь представляти я) ? до, так би мовити, лівого крила (?Третьої позиції?) ? націонал-анархістів. Подібний поділ логічний за умови існування двох напрямків однієї Консервативної революції: правого і лівого. Як у вас із цим, наскільки GEGA Рух є монолітним у своїх соціальних приорітетах і сподіваннях?
Аляксей Дзермант: Рэч у тым, што ад пачатку сваёй чыннасці мы зважалі найперш на асаблівасці ўласнай этнічнай традыцыі, а ўжо потым звярнуліся да досведу Кансерватыўнай рэвалюцыі як ідэйна блізкага феномену. Гэта, у прынцыпе, забяспечвае ідэйную маналітнасць нашага руху ды засцерагае яго ад згаданага вамі няхай умоўнага, але недарэчнага і непатрэбнага для нас падзелу. Самая тутэйшая традыцыйная культура, як нам уяўляецца, найлепшым чынам развязвала сацыяльнае пытанне і такім чынам пазбаўляла глебы ўсялякія ?левыя? ухілы. Для нас няма прынцыповай розніцы ў выбары ?правай? альбо ?левай? тактыкі, адзінае, што папраўзде вызначае крытэрыі светагляднага адбору, ? гэта ўстаноўка, якую трапна сфармуляваў Ален дэ Бенуа: ?Альбо ва ўніверсуме ёсць парадак, і задача чалавека палягае ў тым, каб яму адпавядаць? Альбо ўніверсум ёсць хаосам, і задача, якую чалавек можа на сябе ўзяць, у тым, каб надаць яму форму?. Усталяванне, не зважаючы на тактычныя сродкі, гэнага парадку можа для нас адбывацца адно ў рэчышчы, вызначаным тутэйшай этнакультурнай традыцыяй.
3.Ми не заперечуємо Вашого прагнення ідентифікувати себе з балтами і сучасною язичницькою опінією, хоча і заперечуємо монополізацію язичниками Традиції. Як ви ставитеся до існувавшої на початку 90-х геополітичної теорії, суть котрої полягала у відродженні центральногоєвропейської цивілізації і, зокрема, концепції Балто-Чорноморської Конфедерації, кордони котрої, по суті, співпадали би з кордонами Великого князівства Литовського?
А. Дз.: Даючы ацэну гэтай канцэпцыі, трэба мець на ўвазе наступнае. Па-першае, Балта-Чарнаморская Канфедэрацыя была б у пэўным сэнсе геапалітычным кампрамісам, спалучэннем Поўначы (Узбалтыйскія гаспадарствы, Беларусь) і Поўдня (Украіна, Малдова). Па-другое, кампраміс гэты меў бы сэнс збольшага як спроба супольнага супраціву еўразійскаму мандыялізму. Ясна, хоць які кампраміс ? справа часовая, пагатоў калі ідзецца пра задзіночанне праўдзівых полюсаў, якімі з?яўляюцца Поўнач ды Поўдзень. Дзеля гэтага ад пачатку гэткага праекту быў бы закладзены нетрывалы ды супярэчлівы з метапалітычнага гледзішча грунт.
Зварот да гістарычных паралеляў вельмі красамоўны: ядром і карэннай тэрыторыяй Вялікага Княства Літоўскага былі этнічныя землі беларусаў ды літоўцаў ? якія, дарэчы, супадаюць з арэалам суцэльнай балцкай гідраніміі, ? тады як абшар на поўдзень ад Прыпяці, далучаны літоўскімі валадарамі ў сітуацыі ?посткіеўскага? палітычнага вакуўму як плацдарм для змагання з мангольска-татарскай гегемоніяй, не меў гэткага прыцягнення да Вільні ды цалкам лагічна адышоў ад уласна ВКЛ пасля Люблінскай уніі.
Кажучы канкрэтна пра чальцоў меркаванага Балта-Чарнаморскага звязу ? Украіну і Беларусь, трэба ясна ўсведамляць наяўнасць прынцыпова адрозных, калі не сказаць супрацьлеглых, складнікаў нацыянальнай імагалогіі ў абодвух: ландшафтава-геаграфічна ? стэп / лес; этнакультурна ? трыпольцы, скіфы, славяне / аўтахтонныя лета-літоўцы; антрапалагічна ? паўднёвыя еўрапеоіды (дынарская раса) / паўночныя еўрапеоіды (балтыйская раса); гістарычна ? Кіеўская Русь, Запарожская Сеч / Полацкая Крыўя, Вялікалітва. Мабыць таму хоць які палітычны арганізм ад Чорнага мора да Балтыйскага не будзе функцыянаваць эфектыўна ? бо, з аднаго боку, нельга спалучыць неспалучальнага, не ўтварыўшы хімеры, а з іншага, гэткая канфедэрацыя непазбежна стала б ?санітарным кардонам? паміж Еўразіяй ды Mittel Europа?й. Апошняе, у сваю чаргу, было б прычынай перманентнага геапалітычнага ціску з абодвух бакоў ды цудоўнай глебай для ?паразумення? паміж падзеленымі гэтым кардонам магутнымі краінамі (Нямеччынай і Расіяй ), што не аднойчы адбывалася ў гісторыі з вельмі трагічнымі для ўсіх нас наступствамі. Апроч ворага з усходу, заўсёды заставалася б рэальнай магчымасць атрымаць удар у спіну. Залішне казаць пра падпарадкаванасць гэткага становішча дыхатаміі Захад-Усход, якую трэба ўважаць за небяспечную і непрыймальную для цэлай Еўропы.
Паводле нашага меркавання, задача мусіла б палягаць зусім у іншым ? у задзіночанні згодна з аўтэнтычнай геапалітычнай арыентацыяй двух вялікіх рэгіёнаў: Цыркумбалтыйскага ды Цыркумпантыйскага, куды б меліся ўвайсці адпаведна Беларусь і Ўкраіна. Адносна апошняй патрэбу ў гэтым добра абгрунтоўваў быў у сваім часе Юрый Ліпа, а сёння вельмі сугучнымі гэткаму гледзішчу ёсць разважанні беларускага філосафа Ігара Бабкова: ?Разварочваючы нашыя вочы на іншую сістэму каардынатаў ? Поўнач-Поўдзень, ? мы знаходзім, што Беларусь і Ўкраіна не аднолькавыя, а ўзаемададатковыя. Беларусь і Ўкраіна ? гэта Інь і Ян, фрагменты большай цэльнасці, якія знаходзяцца ў дачыненнях узаемнага пярэчання, але і ўзаемапрыцягвання. На восі Поўдзень-Поўнач адбывалася генеалогія нашай этнакультурнай прасторы, паўставанне Цывілізацыі Міжмор?я (цывілізацыйныя імпульсы з поўдня ? Кіеўская Русь, Візантыя, стэп, поўнач ? гістарычная Літва, Вільня, Балтаскандыя), нараджэнне нацыяў?.
Згаданыя рэгіёны ўжо праз сваю натуральную дэтэрмінаванасць маглі б утварыць кампліментарную апазіцыю, стаўшы флангамі фронту антыеўразійскага супраціву ад Грузіі да Нарвегіі, а таксама рэгіянальным падмуркам новага Еўрапейскага Федэратыўнага Валадарства.
4.З якими організаціями співпрацює GEGA Рух і які із існуючих на теренах СНД є близькими у ідеологічному відношенні?
А. М.: Герархія кантактаў, натуральна, абумоўленая нашымі культурнымі і геапалітычнымі прыярытэтамі. Дзеля ведамай ідэалагічнай спецыфікі нашага Руху шчыльнейшыя сувязі мы падтрымліваем з культурна-рэлігійнымі асяродкамі, што спавядаюць супольныя з намі балцкія светаглядныя вартасці, з групамі, якія наўпрост ухваляюць палітычнае збліжэнне Беларусі, Латвіі і Літвы на грунце супольнай балцкай ідэнтычнасці. Такімі ёсць літоўская грамада балцкай веры Romuva, актывісты латышскага і латгальскага культурніцкага руху, калініградская група дзеля палітычнага, моўнага і рэлігійнага адраджэння балцкай Прусіі Prutena, шэраг моладзевых палітычных груповак Літвы і Латвіі.
Спаведнікі нашай ідэалогіі, этнічныя беларусы, ёсць у Польшчы. Таксама, як ні дзіўна, і ў Расеі, у паўночна-заходняй яе частцы, на былых балтамоўных землях, ? магчыма, у сваім часе зойдзецца і пра абвяшчэнне тамтэйшай філіі GEGA Руху: з Цверы да нас паступіла такая прапанова ад тамтэйшых маладых навукоўцаў. Зрэшты, сярод паважных дзеячоў самой Расеі безумоўна ўхваляе чыннасць GEGA Руху, відаць, хіба толькі слынны публіцыст Аляксей Шырапаеў (дарэчы, ізноў-такі карэннямі з Цвяры), які агучыў быў гэта ў сваім інтэрвію для беларускага часопіса ?Нацыя?. Надоечы, вунь дзе, мелі перамовы ў Менску з рэдактарам расейскага прапаганскага часопіса ?Атеней? Паўлам Тулаевым, але тут, вядома, не ўсё так адназначна.
З цэлай Еўропы маем кантакты, засяроджаныя перш на Цыркумбалтыйскай зоне: з нямецкімі ?новымі правымі? (Thule Seminar); асобны пункт ? нашае супрацоўніцтва з паўночнаеўрапейскім рухам Heathen Front, нам дастаўшы наймення ?Крыўскі Друвійскі Фронт?.
5.Чи має ваша організація якесь відношення до білоруського відділення ?Blood and Honour??
А. М.: Наўпростага дачынення не мае, хоць чальцы гэтай групоўкі нам знаёмыя. Зрэшты, наколькі вядома, яны ад уласна ?скінхэдаўскай? чыннасці ўжо зладнага адышоўшы, бо, мусіць, ?пасталелі?. Цяпер бяруць удзел у больш сур?ёзных і перспектыўных грамадска-палітычных ініцыятывах. Цалкам верагодна, што ў сваім часе яны будуць фігураваць у інфармацыйнай прасторы як сябры беларускага парлямэнту. Але гэта ўжо будзе іншая гісторыя.
Сучасны ?скінхэдаўскі? рух ? не болей чым субкультура: не здольная ані на рэальныя ўплывы, ані на паўнавартую альтэрнатыву. Таму згаданая эвалюцыя беларускіх актывістаў ўяўляецца заканамернай.
6.Ви часто апелюєте до так званої ?пруської проблеми?, чим вона є для вас і у чому причини такої уваги?
А. М.: ?Прускае пытанне? для нас звязанае не з нямецкай Прусіяй, а з Прусіяй балцкай. Той, што падлегла хрысціянізацыі і анямечванню ды з цягам часу страціла з жывога ўжытку балцкую прускую мову. Прусію шмат што звязвае з Беларусяй. Прусы былі культурна і моўна вельмі блізкія да аднаго з нашых этнатворчых плямёнаў ? яцвягаў. Ведамыя дастаткова масавыя перасяленні яцвягаў да прусаў, на Сембскім паўвостраве быў знаны нават адмысловы ?яцвяжскі кут?. Зрэшты, і самыя прусы шукалі і знаходзілі прытулку менавіта ў Беларусі пасля ўварвання крыжакоў у Прусію. Дый па Другой сусветнай вайне ў Прусію, названую Калініградскай вобласцю, пераехалі многія і многія беларусы; некаторыя беларускія нацыяналісты нават за сваім часам былі абвесцілі патрабаванне атрымаць ад Расеі Калінінградскую вобласць як кампенсацыю за страты Беларусі ў вайне.
Але галоўная прычына ўсё ж у іншым. ?Мёртвая? пруская мова для нас з?яўляецца знакавай не толькі дзеля таго, што з усіх кадыфікаваных балцкіх яна найбліжэйшая да беларускай і ўвогуле славянскіх ? беручы пад вока пашыраную тэорыю пра паходжанне славянскіх моваў ад заходнябалцкіх, да якіх далучаецца і пруская. Для нас пруская мова ? гэта перадусім ?мова Крыве?, летапісна зафіксаванага роду прускіх найвышэйшых святароў, паходжанне якіх небеспадстаўна звязваецца з паўночнабеларускімі землямі. Таму тая мова, на якой размаўляў апошні легітымны першасвятар усіх балцкіх земляў, для нас набывае адмысловае значэнне і сакральны сімвалізм. Гэта мова нашай былой рэлігійнай герархіі, страчанай пад уціскам хрысціянства. Гэта тое самае, што для індусаў санскрыт, лаціна для каталікоў або царкоўнаславянская для праваслаўных. Гэта знак вернасці дзядоўскай веры.
7.GEGA Рух є чи не єдиним у Білорусії панбалтійським, а не панславістичним здвигом. Якими, на вашу думку є перспективи балтійської інтеграції Білорусії, адже зараз, наскільки я розумію, вона рухається у бік автентичної Євразії, расово чужої, у тому числі?
А. Дз.: Рэальна аналізуючы актуальны палітычны клімат мы ясна ўсведамляем немагчымасць рэцэпцыі нашых ідэяў цяперашнімі кіраўнікамі і ідэолагамі беларускай дзяржавы. Зрэшты, на сённяшні момант гэта не з?яўляецца нашай асноўнай мэтай. У адпаведнасці з метапалітычнай стратэгіяй мы арыентаваныя хутчэй на грунтоўную працу па распрацоўцы балцка-крыўскай ідэалогіі ды этнафундаменталісцкага светагляду, а таксама на стварэнне пэўнага інфармацыйнага поля, якое лучыла б нас перадусім з Літвой і Латвіяй ды ўяўляла б альтэрнатыву прафаннаму на тутэйшай глебе панславізму.
Што да руху Беларусі ў еўразійскім кірунку, дык насамрэч усё не гэтак адназначна і апошняя беларуска-расейская газавая ?вайна? гэта яскрава пацвердзіла. Бясспрэчна, кіраўніцва Беларусі прасякнутае савецкімі сантыментамі, на яго ўплываюць ?дарадцы? і інстытуцыі, заангажаваныя ў еўразійскі дыскурс, але магчымасць аншлюсу Беларусі ды пераўтварэння яе ў шэсць губерняў Расеі усё ж хутчэй ілюзорная, як рэальная. Лукашэнка, страціўшы ўсякі спадзеў на ?шапку Манамаха? ? што было вельмі істотна ў яго прарасейскім выбары, ? нібыта намагаецца рэалізаваць тут нейкую адмену ?Трэцяга шляху?: быць ані з Расеяй, ані з Захадам. Але гэтае імкненне кульгае на непаслядоўнасць ды моцна залежыць ад прыхамацяў Масквы. Прэзідэнт Беларусі сам загнаў сябе ў пастку: калі з яго пачынаюць кпіць ды здзекавацца расейцы, ён робіць рэверансы ў бок Захаду, але для Захаду ён даўна persona non grata ? і таму неўнікнёнае яго вяртанне пад крыло Масквы, аднак яе падступнасць і крывадушша абурае нават русафіла Лукашэнку, і ўсё пачынаецца спачатку. У гэтай відалі наш светагляд, як адзіная цалкам тутэйшая з?ява, не заплямленая ані атлантысцкимі, ані еўразійскімі ўплывамі, выглядае вельмі перспектыўным і жыццяздольным.
8.Штудіюючи ваше веб-представництво (www.gegaruch.org) наштовхуєшся на думку про очевидне протистояння з боку проросійськи (читай ?проімперськи) налаштанованих громадян і організацій, у тому числі експлуатуючих ту саму традиціоналістично-новоправу тематику?
А. Дз.: Прычына гэтага палягае ў тым, што ?новых правых? еўрапейскага кшталту ў Расеі або зусім няма, або яны вельмі нешматлікія ды іхны голас губляецца ў гаманіне галасоў звычайных расейскіх патрыётаў. Агульным жа ідэалагічным ?субстратам? ці не ўсіх тых, хто дэкларуе сваю далучанасць да традыцыяналістычнай плыні ў Расеі, ? усведамлена ці не ? застаеццца еўразійства, схаванае пад праваслаўнай, панславянскай ці неапаганскай маскай. Еўразійства, якое насамрэч ёсць істай ?расейскай ідэі?, нягледзячы на пэўныя сыходжанні з еўрапейскай ?новай правіцай?, уяўляе сабой хімерычную дактрыну месіянскага кшталту ды супярэчыць анталагічным падставам уласна еўрапейскай культуры. Мабыць менавіта дзеля гэтага Ален дэ Бенуа ў сваім часе сцвердзіў: ?Я не ведаю ў Расеі нічога, што магло б быць падобна да ?новых правых??.
Нават па-еўрапейску арыентаваныя ды расава ?сведамыя? расейскія дзеячы часта разважаюць у катэгорыях, вельмі падобных да еўразійскай рыторыкі. Параўнайма, з аднаго боку, выказванне з інтэрвію рэдактара ?Атенея? Паўла Тулаева: ?В этнокультурной политике нам нужны: русизм и панславизм. Нам нужна кристаллизация национального сознания и духа для выхода сначала на региональный (славянский) уровень, затем на уровень континентальный (евразийский) и, наконец, на мировой (универсальный) уровень? ? і, з другога, класічны дугінскі ?імператыў?: ?Существование русского народа как органической общности немыслимо без имперостроительного, континентального созидания. Русские останутся народом только в рамках Новой Империи. Эта империя по геополитической логике, на этот раз должна превосходить предшествующий вариант (СССР). Следовательно, Новая Империя должна быть евразийской, великоконтинентальной, а в перспективе ? Мировой?.
Кажучы пра нашую зямлю, дык русізм, панславізм ды мроянні сусветнай еўразійскай імперыяй гэта рыхтык тое, чаго тут не патрэбна. Пільная ўвага да балцкага радаводу беларусаў як асноўнага чынніка апрычонасці нашага народу азначае, між усяго, адрынанне ўсяго вышэйпералічанага як чужынскага, вяртанне ў кола сапраўдных сукрэвічаў і сяброў ды адраджэнне свайго непаўторнага еўрапейскага аблічча. Натуральна, гэткая прынцыповая пазіцыя не можа не раздражняць, а часам нават раз?юшваць тых расeйцаў, у галовах якіх пануе саўдэпаўскі стэрэатып славянскага беларуса-?бульбаша?.
9.Останнім часом на теренах СНД існує тенденція до такого собі ?язичницького інтернаціоналу?, свідченням чому є прокламована електронними мас-медіями співпраця між українськими язичниками Галини Лозко, українським відділенням ?Крові і Честі?, російським журналом ?Атеней? тощо. Якою є участь GEGA Руха у подібних ініціятивах?
А. М.: Мы мелі прапановы наконт далучэння да падобных ініцыятываў. Аднак зразумела, што ўлучэнне ў гэтую арбіту азначала б для нас улучэнне таксама і ў кантэкст, з якога мы намагаемся вылузацца: усходнеславянскі, а з яго ? уласна расейскі, ?заходнярускі?. Не зважаючы на высілкі некаторых прадстаўнікоў ?беларускага? актыву напраставаць лінію падзелу паміж паняццямі ?ўсходнеславянскі? ды ?расейскі?, для нашай цяперашняй сітуацыі гэта рэчы ці не тоесныя, асабліва калі браць пад вока масавую свядомасць. Згадванне GEGA Руху, як і ўвогуле прадстаўнікоў крыўскага актыву, хоць на якіх падставах у падобным кантэксце неўнікнёна цягне за сабой нашае нясведамае спрыянне рэалізацыі таго праекту, якога мы катэгарычна не ўхваляем. Безумоўна, пэўныя дачыненні, як было згадана, ёсць і з такімі дзеячамі, але нашае далучэнне да гэнага дэклараванага расейска-ўкраінскага ?інтэрнацыяналу? тых-сіх неапаганскіх груповак для нас непрыймальнае. Тут мы абіраем пазіцыю насцярожанага зважання ? дзеля ведамай небяспекі для нашага нацыятворчага працэсу ад хоць якой слоўнай эквілібрыстыкі на тэму ?славяншчыны?.
Дый, мусіць, не надта ўдзел GEGA Руху ў пракламаванай ініцыятыве патрэбны яе натхняльнікам ? хіба дзеля ?ператраўлення? чарговай жывой тутэйшай з?явы ў страўніку ідэйна ўсяеднай расейшчыны. Калабаранты з шэрагу некаторых беларускіх ?неапаганцаў? і без нас цешацца далучэннем іх да расейска-ўкраінскага тандэму. Але голасу нашай зямлі ўсё ж завадатарам гэнага ?інтэрнацыяналу? чуць не даводзіцца ? калі арганізатарам далучэння беларускага боку ў Беларусі выступае этнічны расеец. Ці мала набрыўшы сюды прыхадняў?.. Іхныя дваццаць, пяцьдзесят, сто гадоў ? дулькі, пыл у параўнанні з нашымі тысячагоддзямі на гэтай зямлі. Зрэшты, і расейцы гэта цудоўна разумеюць, калі звяртаюцца менавіта да нас як да тых, хто мае тутэйшую кроў і чуйнасць да адвеку рэалізаванай на гэтай зямлі мадэлі свету. Але нашая культурна-геапалітычная арыентацыя цвёрда абвешчаная, паплечнікаў з сумежных краёў нам пастанавіла кроў.
Можна прыкмеціць і адну адметнасць, ужо датычна ўласна ўкраінскай сітуацыі. Калі меркаваць паводле наяўных у нас звестак, дык неапаганская групоўка, што прапагуе гэны ?інтэрнацыянал? ва Ўкраіне, відаць, збольшага распасцірае свае ўплывы на ўсходнюю і паўднёвую часткі краіны (Кіеў не ў лік, цяперашнія сталіцы падпарадкоўваюцца зусім іншым заканамернасцям) ? прынамсі, на ўкраінскім Палессі пра іх не чутно. А гэта якраз і выясняе дыхатамію стэп (лесастэп) ? лес. У гэтым разе кансерватыўнасць, відаць, выяўляе менавіта лясная зона Ўкраіны ? хрысціянская, але на парадак больш традыцыйная. Аджа ў гэтым сэнсе і трэ? было б напоўніцу пагадзіцца з вашым пярэчаннем што да ?манапалізацыі язычнікамі Традыцыі?. Хоць лёсуе цяпер, на жаль, акурат пераймальнікам стэпавых формаў: вядома ж, што ў выніку гідраэлектрычных гацяў на Дняпры стэп пасунуўся ці не на паўтары сотні кіламетраў на поўнач. Дый і ў нас прагназуюць літаральна праз лічаныя дзесяцігоддзі блізка паўстэпавы клімат у паўднёва-ўсходняй Беларусі. Мо? дзеля гэтага локус прыхільнікаў ?славяншчыны? ў Беларусі і мае тэндэнцыю да паўднёвай часткі краіны? Але ў кожным разе мы як стаялі, так і будзем стаяць за сваё, за свой Лес, балцкі Лес. Гэта іста нашага народу.
Дык тады што ўвогуле маем мы супольнага з тымі, каго нам высоўваць у якасці ?аднаверцаў?? Апрача, ведама, згадвання імі сакральнай пары Пярун-Вялес ? але і яна пашырылася з крыўскіх (і шырэй ? з балцкіх) земляў. Ніякіх хорсаў-дажбогаў-сварогаў на нашай зямлі ніколі не было, гэныя божышчы маюць паўднёвае, іранскае паходжанне. Сфантазіяваныя сцэнарыі са скокамі, віскатам і разухабіста ўскідванымі рукамі ? пакіньма гэта тэлевізіі і мастацкай самадзейнасці. Міф адтвараецца ў рабленні рэчы і ў архетыповым дзеянні. Гэта падставовая ўстаноўка, і калі яна не ўсведамляецца, дык тое прафаннасць і праца на публіку.
Але ж, адкінуўшы ўсё гэта, што застаецца ў тых ?язычнікаў? у выніку? А застаецца якраз ?славянскі род?. Чыстай вады палітыка. Аб'яднанне славянамоўных, нават не паводле этна-расавых прыкметаў. Што наш народ мае ў выніку шматвекавой рэалізацыі гэтага шматаблічнага праекту ? ведама: пазбаўленне веры, мовы, дзяржавы, стылю. Паўтаруся: гэта палітыка, а не рэальная сувязь з тагасветам, з боскім светам. Інспірацыя экспансіяй. Анталагічна чужая нам эмоцыя.
А. Дз.: Працягваючы развагі калегі, хацелася б зацеміць, што, нягледзячы на прынцыпова непрыймальны для нас кантэкст згаданага ?паганскага інтэрнацыяналу?, мы разам з тым прыпускаем магчымасць шчыльных кантактаў ды супрацы са здаровымі з нашага гледзішча суполкамі, арганізацыямі і проста аднадумцамі ва Ўкраіне. Хоць, вядома, гэта не азначае, што мы гатовыя звязвацца з кожным, хто абвесціць сябе ?новым правым?, ?паганцам? або нават ?балтам? (апошнія тэарэтычна, зважаючы на колішнюю балцкую прысутнасць на усёй поўначы Ўкраіны, могуць быць і ў вас). Людзі ўкарэненыя ў сваёй зямлі ды традыцыі, а не тыя, хто пераўтварае дахрысціянскія веранні ў спектакль ідалапаклонства, ? папраўдзе вартыя пашаны і прыхільнасці. Дзеля гэтага мы хутчэй знойдзем агульную мову з якімі стылёвымі галічанскімі сепаратыстамі ды ?западэнскімі? інтэлектуаламі, прычым незалежна ад іх веравызнання, як з табарам ?рідновірів?.
10.Есхатологічними уявленнями всіх ?новоправих? залишається закінчення ?Калі-Юги? і відродження Золотого Віку людства, вдродження Традиції і Ініціації. Наскільки обгрунтованими є подібні очікування і якою є ваша точка зору у цьому стратегічному питанні?
А. М.: Іста Залатога веку ? адпаведна напоўненая формула ?Дух. Кроў. Зямля?. Гэта адпаведная кроў на адпаведнай зямлі, асвечаныя супольным, адпрыродным для іх духам.
Дык жа, зямля, нягледзячы на палітычныя віхуры і чужынскія нахлыні, застаецца самая сабой у кожным разе ? адно што ў выпадку захавання эколага-кліматычнага пастаянства. Могуць спілаваць тысячагадовы намоўлены дуб, але і праз сотню гадоў на гэтым сама месцы будуць парастаць крывыя дрэвы ? бо на ?крывым?, энергетычным месцы: месцы тэафаніі вызначаюцца самой зямлёй, а не сітуацыйнай перцэпцыяй чалавека.
Таму тут залежыць ад чалавека: мэта на шляху да Залатога веку ? вярнуць Крыві яе Дух. Адно тады чалавек будзе рэзанаваць з зямлёй яго бацькоў і прадзедаў. Гэта і ёсць галоўная характарыстыка Залатога веку. Зразумела, на шляху да гэтага давядзецца, відаць, прайсці плойму прамежкавых стадыяў, якія могуць быць звязаныя з чым заўгодна ? з геапалітыкай, генетыкай, макраэканомікай, ? перш чым сцяга прывядзе туды, куды ?ані морам, ані сушаю?. Або не прывядзе ? прынамсі, нас, такімі як мы ёсць цяпер. Зашмат баласту назапасіўшы сучасны чалавек ? а адмовіцца, дзеля пасіўнасці на?т ня знаючы ў твар альтэрнатывы, бадай ці магчыма.
Адно што можа натхняць навуковы факт: цэлы народ здольны паўнаварта адрадзіцца з тысячы чалавек. Пакуль, відаць, зарана каментаваць гэтыя сухія разлікі, але можа стацца, што для вяртання Залатога веку можа прыдасціся і гэтая веда.
Цяпер жа ў нашых сілах хіба праставанне шляху да гэтага Духу, праз рэканструкцыю і суб?ектыўны досвед і рыхтаванне да новых войнаў за сваю спадчыну. Твар свайго і аблічча чужога мы добра запомнілі за апошнія колькі стагоддзяў.
11.Дякуємо за увагу, до наступної зустрічі в інтернет ? етері.
Примітка: ГЕГА Рух ? фактично єдина ?новоправа?, метаполітична формація на території Білорусії. Відрізняється антислов?янською риторикою, язичницькими настановами, радикальним традиціоналізмом і панбалтійським геополітичним і расовим вибором.